این تصویر نشان دهنده تشکیل ستارگانی فعال در ابر ماژلانی بزرگ ( کهکشان اقماری کهکشان ما ) را نشان می دهد.این ناحیه موسوم به  N 180Bو شامل خوشه ای ستاره ای که بسیار درخشان است، می باشد. مقداری از آنها بسیار داغ هستند و درخشندگی میلیون ها برابر خورشید ما را دارند. باد های قدرتمند ستاره ای در اطراف این ستاره ، توسط ماده سبب می شود تا گازهای میان ستاره تبدیل به یون های بر افروخته شود.این ناحیه فعال در ابر ماژلانی بزرگ توسط تلسکوپ فضایی هابل عکس گرفته شده است.این عکس دسته ای از ابر های هیدروژن و اکسیژن را آشکار می کند که در اثر چرخش با غبار های اطراف مخلوط شده اند.لازم به ذکر است که ابر ماژلان بزرگ، کهکشانی اقماری است که به دور کهکشان ما در حال گردش است.این قسمت از ابرماژلانی بزرگ که  N 180Bنامیده میشود شامل ستاره هایی پرنور به صورت خوشه های ستاره ای که ما می شناسیم هستند.ستاره های آبی بسیار داغ در این مجموعه میلیون ها برابر خورشید درخشندگی دارند.آنها نه تنها انرژی زیاد،تند و ناملایمی را در امواج ماورا بنفش تولید می کند بلکه باد های بسیار قدرتمند ستاره ای را در این ناحیه از فضا می دمند.امواج ماورا بنفش گازهای درون ستاره ای را یونیزه می کنند و آنها را به صورت برافروخته در می آورد، این در حالی است که این باد ها میتوانند گازهای میان ستاره ای را 10 تا 100 سال نوری پراکنده کنند.هر دو این فعالیت ها در همین ناحیه آشکار سازی شده است. (تصوير بزرگ)

همچنین قسمت غیر مرئی، درخشان می شود، گازهای هیدروژن و اکسیژن شروع به درخشیدن می کنند.و ستون هایی به اندازه 100 سال نوری از گاز و غبار را می سازند، و این پهنا سحابی ها هستند،که در کناره های عکس قابل مشاهده اند.ستون هایی سیاه جهت داری نیز مشاهده می شود، نارنجی روشن، ابر های غبار فشرده ای را نشان می دهند. تمرکز قسمت سیاه به حدود سال نوری می رسد. همچنین ابرهای گازی در تصویر دیده می شود که – خرطوم فیل – نام گذاری شده و در میان غبارها در حال گردش هستند.اگر فشار باد های ستاره ای اطراف بزرگ باشند، برای بهم فشردن ماده و انگیزه کششی برای تولد ستاره ها، بسنده میکند. این ابرهای غبار شاهدی برای تشکیل ستاره های جوان خاموش می باشند.

  منبع : www.no0jum.co.sr

  نويسنده  : ایلیا تیموری

مهندسان سازمان فضایی اسا که ساخت تلسکوپ فضایی پلانک را بر عهده داشته اند برای ارزیابی ابزار این تلسکوپ نسبتا کوچک آن را دو هفته در آزمایشگاه ال.اس.اس نگه داری کردند.

تلسکوپ فضایی پلانک : پنجره بشریت رو به مرزهای عظیم کیهانی

دانشمندان همواره در فکر این بوده اند که برای پیشرفتهای روز افزون در زمینه اختر فیزیک تلسکوپهای فضایی را بسازند که علاوه بر هزینه کم بتواند با شرایط سختی که در فضا و محیط میان سیاره ای وجود دارد خود را سازگار کند. اینک آرزوهای ما تحقق یافته است. تلسکوپ فضایی پلانک ! ابزار فضایی نسبتا کوچکی که توانسته از آزمایشهای گوناگونی که دانشمندان برای ارزیابی قطعات آن در نظر گرفته اند سربلند بیرون آید. یکی از این آزمایشهای سخت که هر تلسکوپ فضایی عازم فضا باید آن را پشت سر بگذارد گذراندن مدتی در آزمایشگاه ال.اس.اس می باشد.

این آزمایشگاه پیشرفته که در کشور هلند قرار دارد نمونه کامل اتاق شبیه سازی شده فضای بین سیاره ای است. همه ی شرایط درون آن با شرایط موجود در فضا یکی است. بنابراین هر تلسکوپی که مدت زمان زیادی در فضا قرار گیرد باید قابلیتهای خود را در این محیط خاص به دانشمندان نشان دهد. تلسکوپ فضایی پلانک هم از این قاعده مستثنی نیست. محققان آن را به مدت دو هفته در این اتاق شبیه سازی شده قرار دادند. دمای این محفظه در حدود 173- درجه سانتیگراد است. هر چند این دما مقداری بیشتر از دمای فضای بین سیاره ای است اما دانشمندان در تمام آزمایشات محیط شبیه سازی شده مقادیر را بیشتر از مقدار واقعی در نظر می گیرند تا هنگام قرار گیری تلسکوپ در محیط واقعی اتفاقی برایش رخ ندهد. در این مدت تمام ابزار و وسایل پلانک در این دما مورد بررسی قرار گرفت. هر دو آینه این تلسکوپ به دقت بررسی شدند و حدود 1000 تصویر از آنها برای ایجاد یک تصویر کاملا سه بعدی برداشته شد. از دیگر خصوصیات این اتاق می توان به عدم وجود هوا در آن اشاره کرد. خوشبختانه پلانک بعد از پشت سر گذاشتن 14 روز در این اتاق با موفقیت از این آزمون سر بلند کرد و هیچ مشکلی برایش پیش نیامد. این تلسکوپ کوچک قرار است در سال 2008 برای بررسی اشعه زمینه کیهانی و بررسی نشانه های انفجار بزرگ راهی فضا شود. و درست در موقعی به مدار خود انتقال می یابد که منجمان سراسر جهان سال جهانی نجوم را در دنیا جشن گرفته اند و این تلسکوپ به نوبه خود جایزه سازمان فضایی اسا به همه منجمین دنیا در آن سال است. ناسا هم از این قافله عقب نمانده و فضاپیمای سرنوشت را آماده میکند تا با فرستادن آن در سال 2008 درک بشر را از ماده تاریک دو چندان کند. محدوده کار تلسکوپ فضایی پلانک بررسی اجرام در امواج فروسرخ و مرئی است. چنین کاری را تلسکوپهایی نظیر هابل و اسپیتزر و جمیز وب انجام می دهدند. این تلسکوپ بزرگترین طرح ساخته شده سازمان فضایی اسا می باشد که بدون کمک ناسا و با همکاری تعدادی از کشورهای اروپائی نظیر هلند در سال 2008 آماده پرتاب می شود.                                                                                             

آزمایشگاه شبیه سازی شده ال.اس.اس : هر تلسکوپ فضایی باید شرایط سخت موجود در این آزمایشگاه را پشت سر بگذارد

  منبع : universeToday.com

  نويسنده  : علی پزشکی

آخرین جلسه انجمن بین المللی نجوم با حضور بیش از 130 شرکت کننده فردا (پنج شنبه) به پایان می رسد. سرنوشت سیارات منظومه شمسی در کمتر از سه ساعت در این نشست مشخص می شود.

انجمن بین المللی نجوم : فردا در کمتر از سه ساعت سرنوشت منظومه شمسی مشخص می شود

با داغ شدن موضوع سیاره بودن یا نبودن تعدادی از اجرام کمربند کویی پر که چندی پیش داستان آن آغاز شد مجمع بین المللی نجوم با انتخاب 130 شرکت کننده از اکثر کشورهای جهان در پراگ جلسات فشرده ای را از روز شنبه 21 مردادماه آغاز کرد تا این موضوع را به پایان برساند. گروهی از بزرگترین سیاره شناسان نیز برگزیده شدند تا علاوه بر تحقیق بیشتر بر روی این موضوع به تعریف کلمه سیاره بپردازند. این گروه در روز دوشنبه این هفته( 30 مردادماه ) با برگزاری جلسه یک ساعته خود علاوه بر کار بر روی معیار خود آن را به انجمن تحویل دادند. اکنون مجمع بین المللی نجوم با جلسه ای که فردا از ساعت 8 تا 12 به وقت محلی برگزار می کند آخرین مطالعات را بر روی این معیار انجام می دهد و سپس نوبت آن است که رای گرفته شود. اگر اکثر اعضاء اصلی مجمع به آن رای مثبت دادند منظومه شمسی ما بر طبق این معیار دارای 17 سیاره می شود اما اگر معیار رای کافی نیاورد نظرات اعضاء اصلی مجمع یکی یکی مطرح می شود تا بالاخره یکی از نظرات بیشترین رای را بیاورد. فردا ( پنجشنبه 2 شهریورماه ) تکلیف سیارات منظومه شمسی در سه ساعت معلوم می شود!

پراگ : شهری زیبائی که اکنون پذیرای 130 شرکت کننده از اکثر کشورها برای شرکت در مجمع عمومی انجمن بین المللی نجوم است

اگر معیار این گروه هفت نفره پذیرفته شود علاوه بر آنکه منظومه ما دارای 17 سیاره می شود ممکن است با ورود نسل جدیدی از تلسکوپهای فضایی تعداد اجرام سیاره مانند در کمربند کویی پر افزایش یابد و سرانجام دامنه وسعت منظومه ما تا انتهای کمربند کویی پر گسترش یابد! در چهارده جلسه ای که در این دو هفته آخر توسط انجمن بین المللی نجوم در شهر زیبای پراگ برگزار شد شرکت کننده ها مقالاتی را در زمینه منظومه شمسی و سیارات آن ارائه دادند حتی برخی هم تعاریفی را که از کلمه سیاره داشتند برای حاضران ارائه دادند. فردا سلسله جلسات انجمن که از دوازدهم آگوست آغاز شده بود پایان می یابد و باید منتظر بمانیم که در پایان جلسه تکلیف منظومه شمسی چه می شود ؟                                      

حاضران شرکت کننده در بیست وششمین مجمع بین المللی نجوم در پراگ

  منبع : انجمن بین المللی نجوم

  نويسنده  : علی پزشکی

دانشمندان برای نخستین بار، به یاری عکس های با وضوح بسیار بالای رصد خانه کک ، شواهدی دال بر وجود خوشه ستاره ای پنج گانه در مرکز کهکشان راه شیری بدست آورده اند. بر این اساس پس از 15 سال یکی از اسرار آمیز ترین پدیده هایی که ذهن دانشمندان را به خود مشغول نگاه داشته بود در آستانه آشکار شدن است.

 این خوشه از ستارگان بسیار پر جرمی تشکیل شده است که در اطراف سیاه چاله ابر پرجرم قلب کهکشان به سر می برند.به عقیده دانشمندان در اکثر این خوشه ها، ستارگان پرجرم دو تایی وجود دارند که مراحل پایانی عمر خود را می گذرانند و در عین حال مقادیر بسیار زیادی گاز و غبار از خود به فضای اطراف منتشر می کنند.این ذرات غبار هنگام دور شدن اشکالی شبیه به یک چرخ دنده مارپیچ می سازند و در اطراف ستاره شروع به گردش به دور یکدیگر می نمایند.

ماهیت واقعی ستارگان به طور کامل، تا کنون برای بشر امروز ناشناخته بوده است.نتیجه تحقیقات پیتر تات هیل از دانشگاه سیدنی و دونالد فیگر از انستیتو تکنولوژی راچستر که در یک نشریه علمی چاپ شده، حاکی از آن است که پنج ستاره ای که این خوشه ستاره ای را تشکیل می دهند بسیار درخشان و سرخ رنگ هستند و طول عمر آن ها در حدود 5 میلیارد سال می باشد. این ستارگان به سرعت سوخت خود را به مصرف می رسانند و درخشش فراوانی دارند به همین دلیل در مقایسه با سایر ستارگان عادی که میلیارد ها سال به فعالیت خود ادامه می دهند، عمری به نسبت کوتاه تر دارند.بر طبق داده های بدست آمده این ستارگان به انفجار ابر نو اختری نزدیک می شوند.

اگرچه در دهه گذشته این خوشه توسط تلسکوپ فضایی هابل بررسی شده بود،اما وضوح بسیار بالای تصاویر رصد خانه کک در هاوایی دانشمندان را قادر ساخت تا بتوانند ذرات غباری که به شکل چرخ دنده های مارپیچ در آمده بودند را مشاهده و ثبت نمایند.پیش از این تات هیل در سال 1999 در گوشه ای دیگر از کهکشان راه شیری، موفق به مشاهده ذرات غبار با ساختار مشابه به چرخ دنده های مارپیچی شده بود.

دونالد فیگر در این باره می گوید:چنین ساختارهایی در کهکشان ما به ندرت یافت می شوند و تاکنون ما تعداد محدودی از آن ها را مشاهده کرده ایم.اما در مورد اخیر پنج ستاره با ساختار غباری مشابه آن هم در یک خوشه ستاره ای گرد هم آمده اند،این نکته ای بسیار مهم است و تا کنون سابقه نداشته است.

 بر طبق تحقیقات فیگر چنین ساختارهای غباری نمایانگر وجود ستاره های دوتایی و یا ستارگان پر جرمی است که در حال گسترش ابعاد خود هستند.دانشمندان بوسیله ساختار هندسی توده های غبار  موفق به اندازه گیری فاصله ستارگان از یکدیگر و همچنین مدت زمان تناوب مداری آنها شده اند.

فیگر می افزاید:با توجه به مطالعات ما تنها را تشکیل این چرخ دنده های غباری گردش دو ستاره به دور یکدیگر است.این ستارگان چنان به هم نزدیک اند که باد های شان به یکدیگر برخورد کرده و ذرات غبار را به شکل مارپیچ در می آورند.نمونه بسیار ساده آن خارج شدن آب از آب پاش هایی باغبانی است، که هنگام پخش کردن آب گردش می کنند و آن را به صورت مارپیچ گردان به اطراف می پاشند.یک ستاره به تنهایی قادر نیست که چنین ساختارهایی را ایجاد نماید.

 فیگر پیش از این در سال 1996 ادعا کرده بود که موفق شده است یک خوشه ستاره ای پنج گانه  با ستارگانی پرجرم که در حال تولید ذرات غبار هستند را مشاهده کند،اما تا قبل از کار با تلسکوپ کک نتوانسته بود تحقیقات خود را ثابت نماید.

 فیگر می گوید:اگر شما مایل باشید که به ساختار و ماهیت واقعی شکل گیری یک ستاره پی ببرید،نخست باید بدانید که آیا ستاره به تنهایی در حال شکل گیری است و یا به صورت گروهی؟به عبارت دیگر پاسخ این سوال به ما نشان می دهد که ستارگان تنها و یا با همدم شکل می گیرند.

دانشمندان دیگری که در این تحقیقات نقش داشته اند عبارتند از : جان مانیر از دانشگاه میشیگان،انجل تانر از آزمایشگاه موتور های پیشران ناسا، آندرا گز از دانشگاه کالیفرنیا و ویلیام دانچی از مرکز فضایی گادارد ناسا. همچنین انجمن پژوهشی استرالیا، بنیاد علمی ستاره شناسی ملی(بخش اختر فیزیک) و سازمان فضایی ناسا (بخش اختر فیزیک) از حامیان این پروژه طولانی مدت بوده اند.

  منبع : RIT news Release

با معیاری که گروه هفت نفره سیاره شناسان منتخب انجمن بین المللی نجوم از سیاره ارائه داده اند علاوه بر سیاره دانستن سرس و چارون و زنا اجرام بیشتری را وارد لیست سیارات کردند. اکنون منظومه شمسی هفده سیاره دارد.

بزرگترین اجرام کمربند کویی پر : پنج جرم از ردیف بالا شرایط سیاره شدن را دارند

 این روزها دیگر همه از اخبار تعیین کردن سیارات منظومه شمسی اطلاع کافی را دارند. کاری که بر عهده انجمن بین المللی نجوم گذاشته شده است. این انجمن گروهی هفت نفره از سیاره شناسان زبده را مامور رسیدگی به این کار کرده است و حالا آنها تعریف خود را از سیاره ارائه داده اند و آن اینکه به طور مستقل به دور ستاره ای باشد و حداقل دارای 800 کیلومتر قطر بوده و با چگالی خود توانسته باشد شکلی کروی برای خود ایجاد کند. اگر شورای مجمع بین المللی نجوم به نظر این گروه رای اعتماد دهد اجرامی مانند سیارک سرس و زنا و چارون قمر پلوتو نیز جزء سیارات منظومه شمسی محسوب می شوند. اما داستان به همین جا ختم نمی شود. بر اساس معیار این گروه تنها این سه جرم کاندیدای سیاره شدن را نمی پذیرند بلکه چند جرم دیگر از کمربند کویی پر نیز شرایط بر عهده گرفتن این مقام را دارند! اولین آنها " سدنا " نام دارد. شاید با نام آن آشنا باشید. جرمی که از مدت زمان کشف آن زمان زیادی نمی گذرد. در فاصله 22 واحد نجومی از ما قرار گرفته است. با قطری معادل 1000 مایل و شکلی کروی توانسته شرایط کاندیدای سیاره شدن را بپذیرد! نامزد دوم جسمی به نام " کوآیر " است. قطر آن 800 مایل است و تقریبا اندازه چارون (قمر پلوتو) بوده و با شکلی کروی توانسته یکی دیگر از نامزدهای احتمالی سیاره بودن را به خود اختصاص دهد. جرم سوم هم یکی از اعضاء کمربند کویی پر است. نام آن را " 2005- اف.وای- 9 " گذاشته اند. حتی از سدنا هم بزرگتر است. پس با این حساب آن را هم باید جزء لیست سیارات حساب کنیم. کاندیدای چهارم جسمی به نام " ارکاس" است. در حد و اندازه " کوآیر " بوده و با شکلی کروی و جرم کافی نام خود را در لیست نامزدها ثبت کرده است. اما داستان به این جا هم ختم نمی شود. بر اساس معیاری که سیاره شناسان ارائه داده اند یکی دیگر از اعضاء کمربند کویی پر نیز واجد شرایط است. نام آن" 2002- تی.ایکس- 300 " نهاده شده است. حتی از چارون هم بزرگتر است. پس اگر چارون سیاره شود به طور حتم این چرم کروی نیز سیاره خواهد بود. علاوه بر این اجرام سرس و زنا و چارون را که زودتر از همه کاندیدای سیاره شده بودند را نیز فراموش نکنید. بر اساس معیار این گروه با تجربه از سیاره منظومه شمسی ما فعلا دارای 17 سیاره است. بسیار جالب است. جریان بر سر این بود که آیا زنا جرمی که تابستان سال گذشته کشف شد سیاره دهم باقی بماند یا نه که جریان به اینجا کشیده شد و حالا به جای اینکه منظومه شمسی ما دارای 9 سیاره باشد دارای 17 سیاره است. جالبتر اینجاست که در نظر سنجی که از بین معدودی از ستاره شناسان به عمل آمد آنها این معیار را پذیرفته اند. اکنون یک قدم دیگر باقی مانده و آن دادن رای اعتماد مجمع بین المللی نجوم به این معیار است تا منظومه شمسی ما هفده سیاره ای شود. پس از آن باید اطلاحاتی در کتابهای درسی پدید آید و آن اینکه منظومه دوست داشتنی ما اینک 17 سیاره دارد !                                                                                                                        

گروه برگزیده  انجمن بین المللی نجوم : بر اساس معیار آنها منظومه شمسی فعلا دارای هفده سیاره است

  منبع : انجمن بین المللی نجوم

  نويسنده  : علی پزشکی

تلسکوپ فضایی چاندرا در آخرین تصویر ارسالی خود به زمین با 100 ساعت نوردهی توانست تضاد میان ماده مرئی و ماده تاریک را به نمایش بگذارد.

تصویر چاندرا از ابر گازی در فاصله یک میلیارد سال نوری با 100 ساعت نوردهی مداوم

در جهان ما چندین میلیارد کهکشان وجود دارد که هر کدام هم چندین میلیارد ستاره را از انواع مختلف در هر رده سنی در خود جای داده است. از ستاره نوجوان پرفروغ گرفته تا ابر غول کهنسال. اما هر آنچه را که ما با چشمان خود و حتی تلسکوپ فضایی هابل در کیهان مشاهده می کنیم  جرمشان تنها 4 درصد از عالم هستی را تشکیل می دهد. پس بقیه آنها کجا هستند ؟ کیهانشناسان در این مورد پاسخ می دهدند که 96 درصد بقیه را ماده تاریک تشکیل می دهد و حالا تلسکوپ فضایی چاندرا که در امواج ایکس فعالیت می کند موفق به عکسبرداری از این ماده مرموز شده است. گرچه این اولین بار نیست که از ردپای ماده تاریک تصویربرداری می شود و پیشگام گرفتن همه این تصاویر هابل بوده است اما عکسی را که چاندرا تهیه کرده از لحاظ زیبایی در نوع خود منحصر به فرد است.چاندرا با صد ساعت نوردهی مداوم از یک نقطه از آسمان توانست تضاد میان ماده مرئی و ماده تاریک را به نمایش بکشد. در وسط تصویر به نظر می رسد که سحابی از وسط به دو تکه تقسیم شده است ولی در حقیقت این طور نیست بلکه این ماده تاریک است که از میان سحابی گذشته و بخشی از میانه آن را پوشانده است. واقعا زیباست.

 ماده مرئی در کنار ماده تاریک ! به نظر می رسد این نیروی عجیب(انرژی تاریک) اجزای جهان را با سرعت فزاینده ای از یکدیگر دور می کند در حالی که نیروی گرانش با این نیرو مقابله کرده و از سرعت این گسترش می کاهد. اثبات این موضوع در تصویر چاندرا به خوبی دیده می شود. این ابر گازی که چاندرا آن را در فاصله یک میلیارد سال نوری شکار کرده حالا موضوع مورد نظر بسیاری از تلسکوپها نظیر هابل و تلسکوپ فضایی بسیار بزرگ برای تحقیق بیشتر روی ان شده است. تلسکوپ فضایی چاندرا یکی از پنج تلسکوپ اصلی سازمان فضایی ناسا است که در امواج ایکس فعالیت می کند و مرکز هدایت و کنترل آن در شهر کمبریج واقع است.    

  منبع : universeToday.com

  نويسنده  : علی پزشکی

سرس سیاره است یا سیارک ؟ با معیار جدیدی که گروه برگزیده از انجمن بین المللی نجوم از سیاره دارند سرس جزء یکی از سیارات محسوب می شود.

سرس با قطری حدود 1000 کیلومتر و شکلی کروی بر اساس معیار جدید سیاره خواهد بود

سالها پیش رصدگری کهنه کار و باتجربه مثل هر شب برای رصد آسمان شب به پشت بام خانه اش می رود.اما شاید هیچ وقت فکر نمی کرد که درآن شب بهاری موفق به کشف جرمی شود که اکنون انجمن بین المللی نجوم آن را کاندیدای سیاره شدن بداند؟ بله. " گیوسپ پیزای " کاشف سرس حدود دویست سال قبل موفق به کشف بزرگترین جرم کمربند سیارکها شد. با معیار جدیدی که گروه منتخبی از انجمن بین المللی نجوم تعیین کرده سرس هم با قطر تقریبا 1000 کیلومتر در آستانه کاندیدای سیاره شدن قرار دارد. تنها یک قدم بین سیاره شدن و سیارک باقی ماندن فاصله مانده است و آن یک قدم دادن رای اعتماد شورای مجمع بین المللی نجوم به سرس است. تعریف این گروه از سیاره این است که حداقل دارای 800 کیلومتر قطر بوده و به عنوان جسمی مستقل به دور ستاره ای مانند خورشید بگردد. در ضمن با داشتن چگالی مناسب توانسته باشد شکل گردی را برای خود ایجاد کند. چون سرس همه این شرایط را داراست پس از نظر این گروه سیاره است. سرس هم قطر کافی را برای کاندیدای سیاره شدن دارد و درآخرین تصاویر هابل که از این جرم  گرفته شده معلوم شد سرس هم گرد است. اما اگر قرار است که این جرم جزء سیارات محسوب شود بهتر است کمی درباره یکی از سیارات منظومه شمسی مان اطلاعتی را بدانیم : سرس با چگالی 2 گرم بر سانتیمتر مکعب و با فاصله ای معادل دو واحد نجومی توانسته مقام بزرگترین جرم کمربند سیارکها را به خود اختصاص دهد. قدر ظاهری آن 7.2+ بوده و جرمی که تنها معادل چهار در صد ماه است. این شبها بهترین زمان برای دیدنش از ساعت یک بامداد به بعد است و در میانه صور فلکی جدی و حوت جنوبی قرار گرفته است. تا دوم شهریور باید منتظر بمانیم و ببینیم که آیا انجمن بین المللی نجوم این جرم یک فرسنگی را جزء سیارات محسوب می کند یا خیر. در صورت مثبت بودن جواب باید منتظر افزایش تعداد  سیارات همانند آن در منظومه شمسی باشیم.                             

  منبع : APOD

  نويسنده  : علی پزشکی

 ماده تاریک و ماده معمولی دارای قسمت های به هم پیچ خورده هستند که از برخورد دو خوشه کهکشانی با هم پدید آمده است.این مشاهدات توسط تلسکوپ فضایی چاندرا و برخی دیگر از تلسکوپ ها مدارکی برای موجودیت ماده تاریک است.

ماکسیم مارک ویچ یکی از اعضای تیم مرکز اختر فیزیک اسمیت سونی هاروارد در کمبریج می گوید : " این انرژی شدید کیهانی یکی از رویداد هایی است که بعد از مهبانگ در حال مطالعه است."

 این مشاهدات دلایل محکمی را مبنی بر اینکه بیشتر ماده تاریک در جهان سیاه می باشد را بیان میکند.

با وجود اینکه مدارک قابل توجهی وجود دارد که ماده تاریک وجود دارد، بسیاری از دانشمندان تئوری های جدیدی را برای گرانش قوی بین کهکشانی که قبلا توسط نیوتون و انیشتن نیز پیش بینی شده را مطرح می کنند که نیاز ما را به ماده تاریک برای اثبات برخی تئوری های کیهانی رفع می کند. هر چند که چنین تئوری هایی نمی تواند اثرات برخورد های مشاهده شده را توضیح دهد.

داووگ کلو از دانشگاه آریزونا می گوید : " این موضوع که ماده تاریک بر جهان حکفرماست کمی نادرست به نظر می آید بنابراین  ما قصد داریم تا این موارد را آزمایش کنیم زیرا برخی از این ناهمواریها،می تواند خدشه هایی در تفکرات پایه ای ما باشد."" این دست آورد ها و آزمایشات گواهی بر موجودیت ماده تاریک است."

 در خوشه های کهکشانی ماده معمولی مانند اتم، ستاره ها،سیارات و هرچه که در زمین وجود دارد را از گاز داغ و ستاره ها، به وجود می آورد.جرم این گازهای داغ میان کهکشانی به مراتب بیشتر از جرم ستاره ها در تمام کهکشان هاست.

تلسکوپ چاندرا بیش از 100 ساعت برای مشاهده خوشه کهکشانی 1E0657-56 صرف نمود.این خوشه کهکشانی مانند گلوله دیده میشود که شامل ابر هایی گازی  با دمای 100 میلیون درجه است.

این یافته ها توسط تلسکوپ چاندرا،هابل،آرایه جنوبی اروپا و تلسکوپ ماژلان بدست آمده است، این تلسکوپ ها اندازه گیری هایی را برای تایین جرم این ناحیه از خوشه انجام دادند.این اندازه گیری ها توسط لنز های گرانشی، جایی که نور به دلیل گرانش خوشه در پیش زمینه کهکشان ها خمیده می شود که قبلا نیز توسط نسبیت خاص انیشتن پیش بینی شده بود، انجام شد.

 گازهای داغ در این برخورد به وسیله اصطکاک نیرو آرام می شود و به ایستایی و همسان بودن هوا می رسند.در این برابری ماده تاریک به سبب فشرده شدن آرام نمی شود زیرا حالت مستقیم فعل و انفعالی با خودش یا گازی که شامل گرانش نمی شود را، ندارد. این فرآیند سبب تفکیک ماده معمولی با ماده تاریک میشود که ما آن را مشاهده می کنیم. اگر گازهای داغ جرم زیادی از ترکیب خوشه ها باشند، بر طبق تئوری گرانش چنین تفکیکی نباید مشاهده شود.

سین کارول، کیهان شناس دانشگاه شیکاگو می گوید : " این دستاورها سبب میشود تا  نظریات آینده مبتنی بر یافته های جدید باشد."" از این به بعد حرکت ما برای فهمیدن درست ماده تاریک خواهد بود زیرا این دستاورد جدید حقیقتی است که نمی توان از آن چشم پوشی نمود."

 همچنین، این دستاورد به دانشمندان درمورد گرانش آشنای نیوتن در زمین، منظومه شمسی و همچنین کار بر روی خوشه های عظیم و سنگین کهکشانی، اطمینان بیشتری می دهد.

کلو می گوید : " ما پرونده گرانش را بسته ایم و اکنون در پی بستن پرونده ماده مرئی هستیم. "

این دستاورد سبب آغاز  انتشار یک خبر داغ در ژورنال اخترفیزیکی برجسته دنیا مانند :

 nasa's Marshall Space Flight Center, Huntsville, Ala., manages the Chandra program. The Smithsonian Astrophysical Observatory controls science and flight operations from the Chandra X-ray Center, Cambridge, Mass

 می باشد.

  منبع : www.no0jum.co.sr

  نويسنده  : ایلیا تیموری

گروهی از پزشکان روسی اعلام کردند : همسفر انوشه انصاری به خاطر وجود مشکلات پزشکی به طور حتم از سفر با او به ایستگاه فضایی باز می ماند.

اناماتو در حال انجام معاینات پزشکی

دیاسوک اناماتو توریست جهانگرد که مانند انصاری فکر سفر به ایستگاه فضایی را می پروراند به خاطر مشکلات پزشکی که برای او پیش آمده از سفر کردن به همراه انصاری با فضاپیمای سایوز تی.ام.آ- 9 محروم خواهد شد. وی که پس از پشت سر گذاشتن تمرینات خود در روسیه آماده سفر به ایستگاه فضایی بود با مخالفت پزشکان روسی مواجه شد. تا کنون هیچ یک از مقامات آژانس فدرال روسیه دلیل محرومیت او را از این سفر فاش نکرده اند. اناماتو که تاکنون تاجر موفقی در کار خود بوده علاوه بر اعلام نکردن دلیل محرومیت خود از سفر گفت که در آینده ای نزدیک با بر طرف شدن مشکلاتش سفر به فضا را در جزو اصلی ترین کارهای زندگی خود قرار می دهد. وی که در اکثر تمرینات همراه با انوشه انصاری پشتکار زیادی را از خود نشان می داد قرار بود به عنوان یکی از چهار خدمه اصلی فضاپیما به ایستگاه فضایی سفر کند.

 انصاری با شنیدن این خبر با ابراز تاسف برای وی گفت که از هر لحاظ آماده پشتیبانی از همکار و همسفر خود است.قرار بود اناموتو نام خود را به عنوان چهارمین فضانورد جهان در کتاب رکوردها ثبت کند ولی با محرومیت او از این سفر این مقام به انصاری می رسد. انصاری که قرار است همراه با سایوز تی.ام.آ- 9 راهی فضا شود ده روز را در ایستگاه فضایی به سر می برد و سپس همراه با " پاول وینگرادو " و " جف ویلیامز " از آمریکا راهی زمین خواهد شد.                                                                             

سه نفر از اعضاء اصلی فضاپیما : اناماتو ( نفر وسط )از این سفر محروم شده است

انصاری که از اوایل ماه آوریل تمرینات جدی خود را در مرکز فضایی گاگارین در حومه مسکو اغاز کرده با انجام این سفر نام خود را در لیست رکوردهای فضایی به عنوان چهارمین فضانورد توریست جهان و اولین زن توریست فضانورد و اولین ایرانی سفر کرده به فضا ثبت خواهد کرد. اولین توریست، "دنیس تیتو" آمریکایی ایتالیایی الاصل در سال 2001 دور زمین چرخید، سپس "مایکل شاتلورت" از آفریقای جنوبی در سال 2002، پس از آن "گئورگی اولسن" مولتی میلیونر آمریکایی در سال 2005 به ایستگاه فضایی بین المللی پرواز نمودند. شرکت فضایی روس کاسموس مجری پروژه های ارسال توریست های فضایی امیدوار است که از اواخر سال 2009 در هر گروه فضایی 6 نفر به ایستگاه فضایی بین المللی (ام کا اس) اعزام شوند و در آن صورت می توان هر سال 4 توریست را به فضا بفرستد. در آن هنگام از سفینه فضایی "کلیپر" استفاده خواهد شد. انوشه نصاری که در ایران متولد شده است دارای مدرک کارشناسی در رشته های مهندسی الکترونیک و مهندسی رایانه از دانشگاه جورج میسون و مدرک کارشناسی ارشد مهندسی الکترونیک از دانشگاه جورج واشنگتن است.وی با تقبل هزینه 20 ملیون دلاری این سفر اظهار کرد که آماده پذیرفتن هر نوع خطری در این سفر خواهد بود.                                                                                                         

اناماتو و انصاری در حال انجام تمرینات خاص فضایی در روسیه

  منبع : Space.com

  نويسنده  : علی پزشکی

دورترين ساخته بشر مرزهای منظومه شمسی را درمینوردد و به فضای میان ستاره ای میرسد.

 ویجر 1  که دورترین ساخته دست بشر در کیهان است که سه دهه پیش پرتاب شد ، ویجر در تاریخ 26 مرداد ماه به فاصله 100 واحد نجومی از خورشید رسید.

دکتر استون محقق بروژه ویجر می گوید : تیم ویجر در زمان طراحی آن بیش بینی کرده بود تا توان ویجر برای مدت های طولانی سفر کافی باشد. اما شما نمی توانید پیش بینی کنید که این فضاپیما تا کجا توان ادامه دادن به این سفر را دارد .

این فضا پیما 30 سال پیش به فضا پرتاب شد از کنار سیارات منظومه شمسی که سر راهش بوده  عبور کرد و اطلاعات مهمی را در اختیارمان قرار داد و حتی تابش های رادیویی متلاطم مشتری را نیز ثبت کرد.

این فضاپیماها در فاصله هایی بسیار دور حرکت می کنند جایی که خورشید نقطه نورانی کوچکی بیش نیست در این نواحی انرژی خورشیدی جوابگوی تامین قدرت الکتریکی این فضاپیماها نیست.در حقیقت ویجر مدیون چشمه های انرژی  اتمی با عمر طولانی خویش است که رادیو ایزوتوپ ترموالکتریک ژنراتور نام دارد که آماده سازی انرژی تمام قسمت ها را به عهده دارد.

ویجر 1 اکنون از لبه های منظومه شمسی ما خارج شده است و در ناحیه ای از فضا به نام هلیوهث ( شک دوم ) قرار دارد، جایی که نفوذ نور خورشید بسیار کاهش میابد.این ناحیه خارج از لایه حباب مجاور خورشید قرار دارد. می توان گفت ویجر 1 جسارتی بزرگ برای شناخت فضای میان ستاره ای و پاسخی برای پرسشهای مجهول ماست. سرعت ویجر 1 ، یک میلیون مایل در روز است و با این سرعت 10 سال دیگر وارد فضای میان ستاره ای خواهد شد.

دکتر استون می گوید : فضای میان ستاره ای محدوده ایست که مواد بیرون انداخته شده توسط انفجار ستارگان اطراف در آن وجود دارد و ویجر 1 اولین ساخته ای از بشر است که به این محدوده گام خواهد نهاد.

  منبع : www.no0jum.co.sr

  نويسنده  : ایلیا تیموری